Het moest er natuurlijk een keer van komen. Zondag kwam er voor Bon Boys een eind aan een magistrale serie van ongeslagen duels. In Barger-Oosterveld, onder de rook van Emmen, leed het eerste elftal een 3-1 nederlaag bij SVBO en dat betekende het eerste verlies sinds dertig competitiewedstrijden.
Verliezen in de competitie: dat is voor iedereen even wennen. Voor het laatste verlies moeten we meer dan een jaar terug. Toen, op de laatste speeldag ging Bon Boys onderuit bij Suryoye, waardoor Stevo de titel pakte. Sindsdien zweefde de selectie op een wolk van euforie. Kampioen geworden, en vervolgens vier duels ongeslagen in de eerste klasse. Het leek maar niet op te kunnen.
Maar op de vijfde speeldag kwam er eind aan de recordserie die in de geschiedenisboeken kan. Bon Boys beet zich stuk op het onverzettelijke SVBO, dat dankzij twee standaardsituaties de wedstrijd naar zich toetrok. Twee vrije trappen van grote afstand, twee kopgoals: dat was het zure verhaal van de middag. De 3-1, diep in blessuretijd, was er eentje voor de statistieken.
Was de nederlaag verdiend? Het is maar hoe je er naar kijkt. Bon Boys had 90 minuten lang een groot veldoverwicht, maar voetbal is geen jurysport, zoals trainer Matthijs Blijham het naderhand aangaf. Het gaat om efficiency en op dat gebied toonde de thuisploeg zich een stuk beter.
SVBO-Bon Boys was een botsing van speelstijlen. Het fysiek sterke SVBO trok zich terug, hanteerde vooral de lange bal en speculeerde op de luchtmacht bij corners en vrije trappen. Bon Boys was daar in eerste instantie niet van onder de indruk, want het elftal dat door meerdere blessures voor het eerst in deze formatie op het veld stond, trok direct de regie naar zich toe. Eigenlijk kwam SVBO er niet aan te pas, de verdediging stond goed en langzaam maar zeker had je het gevoel dat de wedstrijd als het ware werd opgebouwd. De eerste grote kans was ook voor ons, maar de kopbal van Just Leferink ging net naast.
Toch was het SVBO dat op voorsprong kwam. Een ogenschijnlijk ongevaarlijke vrije trap werd niet verwerkt, waarna een Drentse verdediger de bal in het lege doel kopte: 1-0. Die treffer kwam gezien het spelbeeld uit de lucht vallen.
Meteen na rust kreeg Bon Boys de gewenste meevaller, want al na drie minuten zorgde Milan Bultman voor de gelijkmaker. Hij schoot een strafschop binnen nadat Tom ter Hogt was gevloerd. Erop en erover, zou je denken. Vanaf dat moment leek Bon Boys de jacht op de zege ook definitief vorm te geven, maar de ploeg liet zich halverwege de tweede helft opnieuw foppen bij een vrije trap. Opnieuw kon een verdediger vrij inkoppen: 2-1. SVBO kreeg daarmee de wedstrijd die het wilde. Bon Boys viel constant aan, maar de defensie van de thuisploeg verdedigde met overgave. Constant was er wel een hoofd of een uitschuifbaar been dat in het strafschopgebied opdook. Met de tijd als vijand moest Bon Boys wel risico’s gaan nemen, waardoor SVBO in de slotfase ook gevaarlijk kon counteren. Bij één van die uitbraken in de 95ste minuut besliste SVBO de wedstrijd: 3-1.
Weer onnodig puntenverlies, zou je kunnen zeggen. Wat dat betreft lijkt Bon Boys wel op FC Twente, dat ook niet in staat is om wedstrijden te killen. Was alles opeens slecht? Dat zeker niet. Bon Boys voetbalde zeker tot aan de 2-1 prima en gaf vanuit het open veldspel geen kans weg. Maar de waarheid is ook dat de ploeg zondag te weinig kansen creëerde. Het was blaffen, niet bijten.
Als je zoveel de bal hebt, dan moet je daar meer uithalen, al was dat voor een deel ook de verdienste van het stugge en meer volwassen SVBO dat van geen wijken wist. Daarnaast mag je niet twee keer worden geklopt door een vrije trap, want daardoor moet je tot twee keer toe in de achtervolging terwijl je in die fases de betere ploeg bent. Mentaal doet dat iets met een elftal, zeker een tweede keer.
Met de eerste seizoensnederlaag kwam er ook een eind van het eerste blok. Conclusie: we hadden qua punten er iets meer van verwacht, daar hoeven we niet om heen te draaien. Bon Boys krijgt elke week de complimenten voor het spel, maar van applaus alleen kun je niet leven. Er wordt in de eerste klasse een stukje zakelijkheid gevraagd en dat ontbreekt er nog aan. Kijk maar eens naar zondag: wie zo’n groot veldoverwicht heeft, mag niet drie tegengoals incasseren.
