Aan elke serie komt een keer een eind. Dus ook aan de geweldige reeks van ons eerste elftal. Bon Boys verloor zondag op de tiende speeldag de ongeslagen status. De koploper ging in Lichtenvoorde hard onderuit bij de nummer drie Longa’30. Hoewel de hoogte van de uitslag geflatteerd was, spraken de cijfers klare taal: 4-0.
Het is niet alleen lang geleden dat Bon Boys in de competitie onderuitging, het is nog veel langer geleden dat een verliesbeurt gepaard ging met zo’n groot verschil. Het is een utopie om te denken dat je op dit niveau een heel seizoen ongenaakbaar blijft, maar deze score was naar buiten toe best wel pijnlijk.
Wie in Lichtenvoorde aanwezig was, zal echter beamen dat het verschil tussen beide teams niet zo extreem was als de uitslag doet vermoeden. Zo vielen de laatste twee treffers in de laatste paar minuten toen Bon Boys met de achterdeur open op jacht was naar de aansluitingstreffer.
Dat Longa die goals maakte in ondertal na een rode kaart, was wel iets om over na te denken. Eén tegentreffer, dat kan als je vol op de aanval speelt. Twee niet.
Het klinkt gek, maar beide teams waren lange tijd redelijk aan elkaar gewaagd. Dat Longa uiteindelijk verdiend won was omdat de ploeg de meeste persoonlijke duels won en zich een stuk effectiever toonde. Over 90 minuten was Longa de meest volwassen ploeg van de twee.
Maar als je de kansenverhoudingen naast elkaar legt, dan was er nauwelijks verschil.
De thuisploeg brak de wedstrijd halverwege de eerste helft open, na een uitstekende individuele actie van één van de twee aanvallers: 1-0. Bon Boys mocht zich even beklagen bij de arbitrage nadat de scheidsrechter te vroeg floot na een overtreding op één van ons, terwijl de aanval doorliep en er zelfs een doelpunt uit voortkwam. Vlak voor rust was Bas ter Hogt dichtbij de gelijkmaker, maar zijn inzet ging rakelings voorlangs. Hoewel Longa meerdere hoekschoppen afdwong, was de ploeg verder in de eerste helft niet meer gevaarlijk.
In de rust was ook nog zeker het gevoel aanwezig dat er wat te halen viel. Die opdracht werd al snel in de tweede helft een stuk lastiger toen een verdediger van Longa uit een hoekschop de 2-0 binnenkopte. Die goal mocht Bon Boys zich aanrekenen, want te slap ingrijpen leidde tot die corner.
Bon Boys drong daarna aan en kreeg ook kansen om de spanning terug te brengen. Zo werden inzetten van Jeffrey Zijlstra en Mika Beukert van de lijn gehaald, mazzelde de keeper bij een poging van Tom ter Hogt en in de eindfase belandde nog een schot op de paal. Omdat Bon Boys het laatste half uur al alles op de aanval gooide, gaf dat Longa ook de ruimte tot de tegenstoot. Eén van die rappe aanvallen eindigde op de lat. Het verzet van Bon Boys werd vijf minuten voor tijd gebroken toen slordig balverlies meteen werd afgestraft: 3-0. In de laatste minuut viel uit de omschakeling ook nog de 4-0. Duidelijke cijfers.
Hoewel Bon Boys lang in de wedstrijd zat en mogelijkheden genoeg kreeg, was het op deze middag gewoonweg niet goed genoeg. Om Longa, dat vorig seizoen nog twee keer werd geklopt, de baas te zijn op eigen veld moet bijna iedereen zijn dag hebben en dat was niet het geval. Longa was niet eens veel beter, maar won terecht.
Daardoor blijft de ploeg uit Lichtenvoorde aanhaken, maar voordat we met zijn allen in de stress schieten: dat is nergens voor nodig. Het eerste elftal staat er nog steeds heel goed voor, en je kunt een keer wedstrijd verliezen. Het is goed om de pijnpunten van zondag te benoemen, maar daarna moet de knop meteen om. Zondag wacht FC Winterswijk voor de laatste afspraak van dit jaar. Bon Boys is er op gebrand om het meer dan goede jaar in stijl af te sluiten.
