Hoe mooi wil je het hebben? Uitgerekend in het jaar dat er vanwege het 90-jarig bestaan vooral wordt teruggeblikt, heeft ons eerste elftal nieuwe historie geschreven. Voor het eerst in ons bestaan gaan wij in de eerste klasse spelen. En dat is de meer dan verdiende beloning na een geweldig seizoen waar misschien over negentig jaar nog wel over wordt gesproken.

Ongeslagen kampioen worden: dat is maar weinig ploegen gegeven. Het is Bon Boys gelukt. Met een ongekende suprematie is de kroon op het vele werk gezet door de mannen van Matthijs Blijham en de rest van de staf. Het kampioenschap is niet alleen de vrucht van dit seizoen, het is ook de bevestiging van het beleid dat wordt gevoerd in de jeugd, waar iedereen welkom is, en de selectieteams op een hoog niveau spelen. Dat succes komt je niet zomaar aanwaaien, daar moet je wel wat voor doen. Daarom is dit kampioenschap de titel van ons allen. Van iedereen die meehelpt en denkt om deze vereniging bloeiend te maken en te houden. Van alle leiders, trainers, bestuursleden en vrijwilligers. Van de mensen achter de bar tot aan de kanjers van de vrijdagochtendploeg. 

Kampioen worden met je vlaggenschip is iets speciaals. Dat Bon Boys in tien jaar tijd maar liefst drie titels wist te pakken, zegt iets over onze opmars. Die begon in het seizoen 2013/2014 aan de hand van Gerard Bos, die een verjongingskuur doorvoerde. Dat versnelde inpassen van de jeugd leverde hier en daar best gefronste wenkbrauwen op, maar dat dit de juiste weg was bleek al snel. Bon Boys bouwde en oogstte meteen met de titel. Eén van die jeugdspelers van toen is de aanvoerder van nu: Milan Bultman, die alweer zijn derde kampioenschap weet te vieren met onze club. Een unieke prestatie.

Op dat fundament van dat seizoen bouwde Bon Boys voort en drie jaar later werd aan de hand van Berthil ter Avest de volgende stap gezet. In de Achterhoekse derde klasse was Bon Boys oppermachtig. Mika Beukert, Erik Makkink, Dani Bultman en Milan Bultman maakten dat seizoen ook al deel uit de selectie. En de spits uit onder 19 schoof in die dagen ook regelmatig aan. Zijn naam? Jeffrey Zijlstra.

In die jaren die daarna volgden had Bon Boys één minder seizoen, maar verder deed de ploeg altijd mee om de bovenste plaatsen. Bon Boys hikt ook al jaren tegen deze stap aan. Telkens was het niet. Tweede, derde, geen kampioen op basis van een iets minder doelsaldo, al die onnodige verliesbeurten tegen mindere teams op gras: er was altijd wel iets waardoor we er net naast grepen. Maar dit seizoen werden alle twijfels en excuses geparkeerd.  Toen vorig jaar op het eind het noodlot ons wederom onderuit haalde , klonk in de selectie meteen de ambitie en de vastberadenheid: volgend seizoen moet en gaat het gebeuren, zo werd de doelstelling bepaald.  

Dat hebben de spelers meer dan waargemaakt. Onder leiding van de jonge hoofdtrainer Matthijs Blijham stond er vanaf de eerste dag in de voorbereiding een groep, die hongerig was en gretig. Denk nog maar eens aan ons eerste optreden ooit in de KNVB-beker uit bij vierdedivisionist SJC in Noordwijk. Daar speelde de tweedeklasser de thuisploeg na twee weken training van het veld. Toen – op die zomerdag aan de kust – zag je al de potentie van deze selectie. 

De vaste supporterskern heeft genoten van deze groep, die voor het overgrote deel bestaat uit jongens die in de Veldmaat zijn begonnen met voetballen. Hoe mooi is het om te zien dat jeugdspelers als Niek Veldhuis, Rutger Scharenborg, Jack Nienhuis en Derk Klanderman dit seizoen zijn doorgebroken? Hoe gaaf was het ook te zien dat zij aan de hand werden genomen door de ervaren jongens? Bon Boys had dit seizoen de ideale mix.  

Tot aan de winterstop trok Germanicus gelijk met ons op, maar toen de ploeg uit Coevorden met 6-1 werd geklopt, daalde het besef ook bij de aanhang in dat dit het seizoen van de ultieme oogst was. In de tweede seizoenshelft werd het verschil gemaakt. Waar de concurrentie onderweg nog wel eens morste, bleef Bon Boys stoïcijns de weg naar succes volgen. Met als voornaamste pijlers het uitstekende positiespel en de intensiteit die het elftal elke week weer weet te brengen. Sterker nog: wie wel eens een training heeft bezocht weet ook dat je deze groep nooit hoeft aan te sporen. De ambitie spat er vanaf. Soms kreeg je wel eens het gevoel dat iedereen dat winnen maar gewoon vond, maar zo gewoon is dat niet.

Bon Boys is toe aan de eerste klasse, toe aan prachtige affiches tegen clubs van naam en faam uit de regio. Volgend seizoen zal het niet zo makkelijk gaan, maar dat is juist de uitdaging waar deze groep en club aan toe is. 

Maar voordat het zover is: geniet van dit succes!! En van dit stukje nieuwe historie in onze prachtige geschiedenis. Wouter, Niek, Mika, Koen, Dani, Tom, Rutger, Milan, Jeffrey, Eli, Just, Stefan, Randy, Dyon, Bram, Tristan, Daan, Erik, Derk, Jack, Chiel en de staf bedankt! Met nog even speciale aandacht voor onze trainer Matthijs. Die begon op z’n 27ste aan zijn eerste klus als hoofdtrainer en mag zich in zijn tweede seizoen al kampioen noemen. Straks, als hij later groot is, zal hij ongetwijfeld nog vaak terugdenken aan de club waar het voor hem allemaal begon.