Je hebt van die wedstrijden die nou eenmaal in een verslag op papier vereeuwigd moeten worden. De 17-1 speelde er zo eentje vanmiddag op de Greune. 

Voorafgaand aan de competitie wisten ze dat het een pittige ronde zou worden. Grote namen zoals Flevo Boys, CSV Apeldoorn, Be Quick 1887, Quick ’20 en Veendam. En in deze Divisie 4 categorie zouden er zelfs 4 clubs degraderen…  De start van de competitie was veelbelovend. 3-2 winst uit bij de latere kampioen Flevoboys was een verrassende en gestolen overwinning. Daarna werden zo af en toe wat punten gesprokkeld.

Na een mindere fase met 3 nederlagen op rij zonder zelf te scoren, brak de laatste fase aan waarin de opdracht simpel was: 3 keer winnen was nodig om veilig te zijn. Opdracht 1 werd keurig uitgevoerd door dik verdiend en ruim te winnen van Veendam. Opdracht 2  vorige week werd een vechtwedstrijd in Leeuwarden tegen LAC Frisia door na een achterstand toch 3 punten mee terug te nemen naar Haaksbergen.

De laatste wedstrijd thuis tegen ACV uit Assen was een rechtstreekse degradatiekraker van jewelste. De verliezer zou degraderen, een gelijkspel zou niet genoeg zijn. De messen waren geslepen, de toeschouwers stonden vol verwachting langs de lijn en hebben door de spanning de kou niet gevoeld deze middag!

ACV kwam al vroeg in de wedstrijd op voorsprong door een knappe goal, maar Bon Boys liet zich niet uit het veld slaan. Er werd gevochten voor elke meter. En na een knappe kopbal van Mees die via de lat terug spatte in de 16 meter, knalde Saïd de bal tegen de touwen. 1-1 vlak voor rust, das altijd lekker!

In de 2e helft voelde iedereen, zowel op het veld, als ernaast dat de spanning toenam. Bon Boys kreeg een aantal mooie kansjes, maar aan de andere kant bleef ACV ook gevaarlijk. Tijdens een snelle counter kreeg de spits van ACV de bal met wat geluk precies voor zijn voeten en daar was de 1-2. De boys van Nathan bleven echter strijden en geloven, waarna Mees na een heerlijke pass van Ian de bal over de keeper wist te lobben, 2-2! Ondertussen hield Jurre zijn ploeg meerdere keren overeind met katachtige reddingen, waardoor dat kleine beetje hoop nog steeds overeind bleef.

We zijn inmiddels in de blessuretijd aanbeland, die zeker 5 minuten duurde door de vele wissels, blessures maar ook verschillende gele kaarten die ‘horen’ bij zo’n wedstrijd. Nog 1 aanval voor Bon Boys, waarbij de bal de diepte werd ingepompt. Nijs, onder invloed van een hele strip paracetamol, kon de bal nog net verlengen en daar stond onze spits Mees, die wist dat dit de allerlaatste kans was. En hoe knap dat je dan zo cool weet te blijven door de bal heerlijk binnen te rammen! 3-2 en Bon Boys blijft in deze hoge klasse actief.

Wat een ontlading. Het veld werd bestormd door alles en iedereen, er vielen nog wat gele kaarten bij de tegenstander na het laatste fluitsignaal en het tafereel was zoals je bij dit soort krakers wel vaker ziet: spelers van ACV lagen verslagen op het veld, spelers van Bon Boys persten er nog euforische energie uit om een feestje te vieren. Zelfs de neutrale toeschouwer kon niet anders dan genieten van dit soort sportmomenten.