Het eerste elftal was meer dan 2.5 jaar lang thuis ongeslagen, maar zaterdagavond kwam er een einde aan die onschendbaarheid. Koploper SVZW beroofde Bon Boys van die bijna mythische status op De Greune. Hoewel de uitslag (0-3) aan de te hoge kant was, viel er op de overwinning van de titelfavoriet niets af te dingen.

Verliezen in eigen huis: sinds zaterdag weten we weer hoe dat voelt na een competitiewedstrijd. Het overkwam Bon Boys dik twee jaar geleden voor het laatst tegen AZC. Bon Boys bouwde daarna een soort van onoverwinnelijke veste in De Veldmaat, maar dat bouwwerk bleek niet bestand tegen de superieure lijstaanvoerder SVZW.

Verliezen van de Wierdenaren is geen schande, maar het was jammer dat Bon Boys voor het talrijke publiek niet het ware gezicht liet zien. Aan de bereidheid lag het niet, maar na de vroege achterstand (0-1 in derde minuut) leek het wel of er iets teveel stroom op de benen zat. Bon Boys toonde teveel ontzag en kwam vooral voor rust geen moment in haar eigen spel. Het was onrustig en slordig. SVZW heerste, zoals weinig teams dat in de voorbije jaren is gelukt.

De tweede helft was beter. Bon Boys gooide de schroom van zich af en pakte op basis van een geestdrift het initiatief in de wedstrijd. Positief was ook dat de thuisploeg lange tijd verdedigend niets meer weggaf tegen SVZW, dat vooral in de omschakeling levensgevaarlijk is. Het probleem was alleen dat Bon Boys ondanks het vele balbezit nauwelijks kansen afdwong. Je kijkt altijd eerst naar je eigen prestatie, maar SVZW verdiende de complimenten voor de manier van verdedigen. Volwassen, zakelijk, nooit in paniek. 

Dertien minuten voor tijd sloeg SVZW uit één van de spaarzame momenten na rust meteen toe (0-2), waardoor de wedstrijd feitelijk was gespeeld. Na een vlotte aanval kreeg Wessel Witbreuk vijf minuten voor tijd nog een goede kans om de spanning terug te brengen, maar zijn inzet werd gekeerd door de doelman. 

Bon Boys speelde toen al ruim twintig minuten met drie man achterin, en dan weet je dat een ploeg als SVZW van die ruimtes kan profiteren. Dat gebeurde in de blessuretijd (0-3). De uitslag stond er ietwat lelijk bij. 0 -3  was geflatteerd, over de juistheid van de overwinning bestond verder geen discussie.

SVZW is beter dan elke andere tegenstander in de eerste klasse en was zeker voor rust ook voor Bon Boys een maatje te groot. Dat besef daalde al snel bij iedereen in, waardoor er bij het feest in de kantine ook geen wanklank viel te horen. Maar binnen de groep ligt de lat hoog. In de aanloop naar de wedstrijd bij ATC’65 beseft iedereen dat de uitvoering beter moet. Bon Boys kan meer dan het zaterdag liet zien.